Według Komisji Europejskiej biomasa powinna zawsze pochodzić ze zrównoważonego źródła. W procesie wytwarzania biomasy leśnej zaleca się wykorzystywanie niskowartościowego drewna, czyli tzw. produktów ubocznych, pozostałości z prac w tartakach oraz po tradycyjnym pozyskiwaniu drewna. Drzewa, z których można wyprodukować meble i/lub konstrukcje domów, nie mogą zatem być źródłem biomasy. 

Ważnym kryterium jest także region, z którego pochodzi drewno. Kluczowe znaczenie ma stabilność lub przyrost zasobów leśnych pochłaniających CO₂ oraz ochrona bioróżnorodności. Lasy, które będą mogły się odrodzić lub zostaną odrodzone przez człowieka pozostają dobrym źródłem biomasy. Jeżeli las jest przeznaczony pod uprawę rolną lub miejsce budowy, pozyskiwanie z niego biomasy nie jest możliwe.   

Polska to kraj z naturalnym potencjałem do wytwarzania biomasy, dlatego znajduje się na liście krajów Europy, w których produkuje się jej najwięcej. 

Innym rodzajem biomasy jest tzw. biomasa rolna, bardzo popularna w polskim sektorze energetyki zawodowej. To nic innego jak wszelkiego rodzaju odpady rolnicze. Miks energetyczny potwierdza sukcesywny wzrost udziału tego rodzaju paliwa. 

Dlaczego biomasa rolna jest tak popularna? Niezaprzeczalną zaletą jest szybkość jej wytwarzania oraz możliwość wielokrotnego odtwarzania. Koszty produkcji wspomnianego paliwa są relatywnie niskie. Dodatkowo biomasę rolną pozyskuje się głównie lokalnie w bezpośredni sposób.  

Przyszłość biomasy w europejskim miksie energetycznym

Oba wyżej wymienione rodzaje alternatywnego paliwa są szeroko dostępne, a koszty ich pozyskiwania pozostają niskie. Powszechnie wiadomo, że w wiele krajów nieustannie poszukuje możliwości zabezpieczenia obywateli przed przerwami w dostawie energii elektrycznej i/lub cieplnej. Trudna sytuacja, w której obecnie znajduje się Europa, może okazać się idealnym momentem na podejmowanie znaczących decyzji w zakresie polityki energetycznej. Biomasa, ze względu na lokalną dostępność, pozostaje atrakcyjną, ekologiczną alternatywą.